سفارش در فضای سایزها برش و محاسبه گردیده است.
رنگ سفید و طلایی با 30 درصد افزایش ثبت می‌گردد.
کوروش بزرگ (حدود ۵۹۰-۵۲۹ پیش از میلاد)، بنیان‌گذار امپراتوری هخامنشی و یکی از برجسته‌ترین شاهان تاریخ، از ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد بر قلمرویی وسیع از آسیای مرکزی تا مصر فرمان راند. او پسر کمبوجیه یکم، شاه انشان، و ماندانا، دختر آستیاگ، شاه ماد، بود. تولدش با روایات اساطیری در منابع یونانی و پارسی گره خورده است.
بر اساس روایت هرودوت در تاریخ، آستیاگ به دلیل خواب‌هایی که سلطنت کوروش را پیش‌بینی می‌کرد، دستور قتل او را داد، اما هارپاگ، مأمور این کار، او را به چوپانی سپرد و کوروش در انشان (جنوب غربی ایران امروزی) بزرگ شد. منابع پارسی مانند کتاب مقدس (دانیال و عزرا) و آثار باستان‌شناسی (مثل کتیبه‌های بیستون) نیز به هوش و شجاعت اولیه او اشاره دارند. او پس از رسیدن به قدرت، ابتدا علیه آستیاگ قیام کرد و با پیروزی در نبرد هگمتانه (حدود ۵۵۰ پیش از میلاد)، ماد را فتح کرد.
کوروش پس از ماد، لیدیه را با شکست کرزوس در سارد (۵۴۷ پیش از میلاد) و سپس بخش‌هایی از آسیای صغیر را تصرف کرد. بزرگ‌ترین دستاوردش فتح بابل در ۵۳۹ پیش از میلاد بود که با ورود مسالمت‌آمیز و صدور منشور کوروش، که در کاخ آپادانا یافت شده، همراه شد. این منشور، که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، آزادی ادیان و بازگشت یهودیان به اورشلیم را تضمین کرد. او همچنین با سکاها و باختری‌ها در شرق و برخی مناطق بین‌النهرین جنگید.
کوروش به عدالت، تسامح دینی، و سازمان‌دهی هوشمندانه شهرت داشت. او امپراتوری را به ساتراپی‌ها تقسیم کرد و ساتراپ‌ها را برای اداره محلی منصوب کرد. منابع مانند کوروش‌نامه (اثر احتمالی گزنفون) او را به عنوان رهبری عادل و دلسوز توصیف می‌کنند. منشور کوروش، که برخی آن را اولین سند حقوق بشر می‌دانند، به زبان اکدی و روی استوانه گلی نوشته شده و نشان‌دهنده احترام او به فرهنگ‌های تحت سلطه است.
همسر اصلی او کاساندان، از خاندان ماد، بود. فرزندانش شامل کمبوجیه دوم (ولیعهد و فاتح مصر) و بردیا (که بعدها مناقشه‌ای بر سر هویتش پیش آمد) بودند. برخی منابع از ازدواج‌های دیگر او با زنان محلی برای تقویت اتحادها یاد می‌کنند.
کوروش در ۵۲۹ پیش از میلاد در جنگی علیه ماساگت‌ها، به رهبری ملکه تومیریس، در نزدیکی دریای آرال کشته شد. هرودوت روایت می‌کند که سرش پس از مرگ در خون غوطه‌ور شد. آرامگاهش در پاسارگاد، با کتیبه‌ای که خود را "کوروش، شاه بزرگ، شاه هخامنشیان" می‌نامد، هنوز پابرجاست و در ۲۰۰۴ در فهرست یونسکو ثبت شد. او الهام‌بخش تاریخ‌نگاران و حتی فیلسوفان یونانی مثل گزنفون بوده است.
کوروش به عنوان الگویی از رهبری عادلانه و پایه‌گذار یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های جهان، همچنان در تاریخ و فرهنگ ایران و جهان تأثیرگذار است.
